Opowieść o rzeczywistości, w jakiej żyją współcześni dorośli i jaką szykują przyszłym pokoleniom, o grze pozorów
i niewrażliwości społecznej. Nikt nie chce wziąć na siebie odpowiedzialności za śmierć dziecka; ani patologiczna rodzina, ani sędzia pijak występujący w majestacie prawa, ani przedstawiciele instytucji powołanych do niesienia pomocy bezradnym i nieprzystosowanym społecznie.

Spektakl zrealizowany jest w klasycznej konwencji teatru lalek, co podkreśla groteskowy charakter świata bohaterów. Pacynka, kojarzona zwykle z prostymi spektaklami dla dzieci, sama w sobie jest techniką niezwykle formalną, odartą jak gdyby z psychologii. Tutaj, zastosowana jako skrót myślowy i adresowana do widzów dorosłych, stała się reprezentacją drażliwych problemów społecznych w prawdziwie plakatowym wymiarze, co uwydatnia wartość uniwersalną spektaklu, wykraczającą poza historię kilku dręczonych dzieci. Zabieg ten nadaje przedstawieniu charakter bardzo współczesny.

Wszystkie zastosowane środki inscenizacyjne – oryginalna muzyka stworzona na potrzeby spektaklu, niekonwencjonalna, malownicza scenografia i sformalizowana, wyrazista gra aktorów – to zabiegi nadające przedstawieniu charakter niezwykle współczesny.

Reżyseria: Dorota Bielska/ Jolanta Sakowska
Scenografia: Beata Tomczyk
Muzyka: Marcel ARP/ Wojciech Gabryś
Obsada: Klaudia Kasa-Jasic, Wojciech Gabryś

Spektakl powstał w ramach projektu „Głos Pokoleń” dofinansowanego przez Gminę Wrocław.