Od co najmniej pięciu lat przedmiotem naszego zainteresowania są historie ludzi, którzy zasiedlili Dolny Śląsk po 1945 roku. Dopiero od niedawna jednak dotarło do nas, jak długo trwał proces wymiany ludności, jak długo Polacy i Niemcy mieszkali wspólnie, często pod jednym dachem. Dotąd proces wymiany ludności na ziemiach zachodnich jawił nam się jako zdarzenie jednorazowe, właściwie punkt czasowy. Dziś wiemy, że był to proces wieloletni, nasycony niezwykle skomplikowanymi relacjami międzyludzkimi. Prawdziwym zaskoczeniem było dla nas spotkanie osób, których przodkowie byli Niemcami i postanowili mimo to zostać w Polsce. Sytuacja polityczna lat czterdziestych i pięćdziesiątych zmusiła tych ludzi do wtopienia się w żywioł napływowy, polski. Spowodowało to całkowite wyparcie istnienia tych osób ze zbiorowej świadomości. Mamy też świadomość, że Polska z dumą nazywana była Rzeczpospolitą – res publiką, czyli rzeczą, którą mamy pospołu. W powojennej Polsce ta idea udziału innych nacji w życiu i kulturze naszego kraju przez wiele lat była nie tylko obca, ale i niemile widziana.

Dotarliśmy do osób, które są bezpośrednimi świadkami wydarzeń przełomowych, gdy tereny niegdyś niemieckie zostały wcielone do Polski oraz do ich potomków. Ich wspomnienia stały się podstawą scenariusza, na podstawie którego powstał monodram opowiadający o trudnym powojennym współżyciu Polaków i Niemców oczekujących na wysiedlenie.

Problem poruszany w spektaklu wpisuje się w bardziej uniwersalny współczesny dyskurs dotyczący migracji i związanej z nim tożsamości emigrantów i kolejnych pokoleń, co to znaczy „być u siebie”.

Reżyseria: Jerzy Welter
Występuje: Aleksandra Kugacz

Spektakl powstał w ramach projektu Towarzystwa Kultury Czynnej NAD RZEKĄ CZASU dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz PajdArt Nad rzeką czasu dofinansowanego przez Gminę Wrocław.

Organizatorem jest Towarzystwo Kultury Czynnej

Chętnie odpowiemy na pytania:
Tel: 508 121 069 lub 663-781-530
e-mail: tkcbiuro@interia.pl